Sreda, 17. avgust u 21.00 čas, Mali grad

Narodno pozorište Užice

Džo Kliford

INES DE KASTRO

Portugalska tragedija

Režija: NEMANjA RANKOVIĆ

Uloge:

Ines De Kastro: IVANA PAVIĆEVIĆ LAZIĆ

Princ Pedro/Hor 1: VAHIDIN PRELIĆ

Pačeko/Hor 2: NEMANjA JOVANOVIĆ

Blanka/Hor 3: BOJANA ZEČEVIĆ

Dadilja/Stara žena/Hor 4: DIVNA MARIĆ

Kralj/Hor 5: SLOBODAN LjUBIČIĆ

Prevod: dr Ksenija Horvat

Dramaturg: Matko Botić

Scenograf: Marijana Zorzić Petrović

Kostimograf: Snežana Kovačević

Kompozitor: Miroljub Aranđelović Rasinski

Asistent reditelja: Slobodan Ljubičić

Scenski pokret: Ivica Klemenc

Dizajn zvuka: Nikola Pejović

Inspicijent: Milena Radomirović

Sufler: Mileta Prodanović

Ljubavni trud izgubljen u narcizmu malih razlika, nedužne žrtve koje stradaju zbog krivih krvnih zrnaca i rušilačka energija nezajažljive želje za moći. Motivski kompleksi iz četrnaestovekovne legende ili današnjeg televizijskog dnevnika?

Matko Botić, dramaturg

PREDSTAVA

Lik Ines de Kastro zasnovan je na istorijskoj ličnosti Ines Peres de Kastro (1325/7 – 1355), ljubavnici i posthumno zakonski priznatoj supruzi portugalskog kralja Pedra I. Ines stiže u Portugal 1340. godine kao pratilja Infante Konstanse od Kastilje, novovenčane supruge portugalskog prestolonaslednika Pedra koji se zaljubljuje u nju i tajno se njome ženi, nakon smrti svoje supruge, uprkos nezadovoljstvu svog oca, portugalskog kralja Afonsa IV. Nakon neuspešnog pokušaja da ih rastavi, Afonso IV zatoči Ines u samostanu Santa Klara u ? (Coimbri) i naredi njeno pogubljenje. Posthumno, Pedro proglašava Ines infantom i, prema legendi, naredi da se ekshumira njeno telo. Izlaže ga na dvoru i prisiljava sve dvorane da poljube ruku pokojnice u zakletvu lojalnosti novoj kraljici. “Prekasno je, Ines je mrtva.” i danas se koristi kao narodna izreka u Portugalu, evokacija na tragičnu junakinju čija je priča postala deo portugalskog folklora. (…) Uspeh Ines de Kastro, (1989) i prve moderne škotske opere (1996), zasniva se na hrabrosti autorke da kroz ritualne motive verske litanije, bogatu baroknu grotesknost mizanscene, simbolizam i metaforu pasije traži odgovore na izazovna pitanja o ljudskoj prirodi, ratu, nasilju, religiji, ljubavi i istinskom identitetu pojedinca.

Dr Ksenija Horvat

POZORIŠTE

Narodno pozorište Užice

http://www.teatar.rs/

PISAC

Džo Kliford,  univerzitetska profesorka, dramska spisateljica, glumica i prevoditeljaka,  rođena je 1950. godine pod imenom Džon Kliford  devojčica u telu dečaka koja je jedino u pozorištu pronalazila utočište od “velikih očekivanja” svojih najbližih i društva u kome je živela. Svoje snove, nade i strepnje pretočila je u stvaranje ženskih likova mitskih dimenzija poput Ines Celestine iz tragikomedije Celestina (2004. adaptacija dela Fernanda de Rojasa iz 15. veka) ili Maije iz drame Venecija je izgubljena (1985), čije tragične sudbine čine prepoznatljivi deo naše svakodnevice. Drama Ines de Kastro nastala je po narudžbini Jana Brauna (Iana Browna), tadašnjeg umetničkog direktora edinburškog pozorišta Traverse. Više nego u jednom smislu ova drama simbolizuje samu autorku i njenu borbu protiv uskogrudosti i nerazumevanja društva u kome nije mogla da izrazi i ostvari svoj istinski identitet.

REDITELj

Nemanja Ranković je rođen 1979. godine u Užicu. Diplomirao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, u klasi Vide Ognjenović. Završetkom postdiplomskih studija stiče zvanje magistra na interdisciplinarnim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu kod mentora Ognjenke Milićević. Posle toga, postaje najmlađi umetnički direktor u Srbiji Narodnog pozorišta Užice. Započinje proces inovacije što uključuje novi izraz, nove discipline i pristupe u radu, ostvarujući – posle dugih godina kulturne izolacije kontakte i saradnju sa međunarodnim institucijama, s ciljem da unapredi ulogu pozorišta kao ustanove u odnosu prema gradu, nacionalnoj sceni i svetu. Upravo sa užičkim pozorištem 2007. godine učestvuje na Pozorišnom bijenalu u Veneciji, a iste godine na Festivalu profesionalnih pozorišta Srbije “Joakim Vujić”. Za predstavu Umetnost i dokolica nagrađen je za najbolju režiju. Kao stipendista Gete Instituta studijski je boravio u Hamburgu 2010. godine.